Εκείνος κι εκείνη
απο τον Βασίλη Μπόνιο
(kourdistoportocali.blogspot.com)
Κι όμως, εκείνη είχε ένα όραμα. Κατανοητό όσο κι ανθρώπινο: Να γίνει γιατρός.
Να παει ένα βήμα πιο πέρα την μικρή ιστορία της οικογένειας Παζαίτη. Μιας συνηθισμένης Ελληνικής οικογένειας απο τις χιλιάδες που η "επωνυμία" τους δεν ξεπερνάει το θρόισμα μιας γειτονιάς όπως την οριοθετούν μια ΕΒΓΑ κι ένα περίπτερο.
Εχουν γραφτεί σεντόνια ολόκληρα για την ιλιγγιώδη επιστημονική σταδιοδρομία της Νατάσσας-τα πιο πολλά χολερικά. Για την ώρα θάθελα να κρατήσω μόνο την δίψα της και την αγάπη- με μια μικρή δόση ξεπερασμένου ρομαντισμού- για την ιατρική.
Οσο πάθος και θέληση είχε η Νατάσσα να ζήσει το όνειρό της, τόσο πιο δύσκολα θα μπορούσες να διακρίνεις το όραμα του συζύγου της.
Αν την οικογένεια Παζαίτη, την ήξεραν στη γειτονιά, το όνομα του Καραμανλή ήταν γνωστό στην οικουμένη, με μια μικρή δόση υπερβολής.
Είχε βλέπεις φροντίσει ο θείος αλλά και η πλούσια οικογένεια του γι αυτό.
Ο σημερινός πρωθυπουργός μεγάλωνε συνειδητοποιώντας ότι δεν είχε όραμα-οτι κάποιος άλλος είχε προλάβει να ζήσει με βουλιμία και τα δικά του όνειρα.
Σχεδόν με το ζόρι και με πολλά γλυκά, τον έστειλαν σχολείο, στα κολλέγια, στο οικείο πλέον Τάφτς.
Οταν επέστρεψε στην Ελλάδα, ο ιδρυτής θείος τον έδωσε πακέτο στο δικηγορικό γραφείου του σπουδαίου Τρύφωνα Κουταλίδη. Εδω ο Καραμανλής, δεν ήτο απο τους πλέον φιλομαθείς ασκούμενους της Νομικής Εταιρείας. Εδειχνε να τον ελκύει περισσότερο η πολιτική, η οποία ανάμεσα στ άλλα του προσέφερε και την αγαπημένη του επιλογή ζωής: Δεν χρειαζόταν να δουλεύει και να κουράζεται-μόνο να μιλάει ωραία και να παραμυθιάζει τα πλήθη, όπως κάνουν σχεδόν όλοι οι πολιτικοί παντού στον κόσμο.
Ο Καραμανλής άφησε τη δουλειά του δικηγόρου-μερικές φωτοτυπίες πρόλαβε να βγάλει-για να πολιτευθεί.
Με την βοήθεια του Βαρβιτσιώτη και κάποιων άλλων απο τους δημογέροντες της παράταξης που τώρα κινδυνεύουν να πάνε στο Γεντικουλέ για υπόθαλψη, ο Καραμανλής έγινε βουλευτής. Ενα πρωί του χάρισαν και το κόμμα της ΝΔ, επειδή τ όνομά του ήταν το ίδιο με του θείου του που κατατρόπωνε τους αντιπάλους.
Επειδή οι Πασόκοι σαν ακρίδες κατέτρωγαν τα σπαρτά, ο Καραμανλής με τους μύδρους κατα της διαπλοκής, ένα πρωι έγινε και πρωθυπουργός.
Απλά του προέκυψε.
Πολλοί θα στοιχημάτιζαν οτι θα ήταν πιο ευτυχισμένος εαν δεν έμπλεκε σ αυτή τη περιπέτεια.
Σαν πρωθυπουργός κι έχοντας τα βλέματα ενός λαού πάνω του, εύκολα έγινε αντιληπτό-τον πήραμε χαμπάρι-οτι δεν διέθετε κάποιο ιδιαίτερο πολιτικό όραμα. Απο βαριεστημάρα μάλλον δεν υποσχέθηκε ποτέ στον εαυτό του, ούτε καν μπροστά στον καθρέφτη του, να γίνει καλύτερος απο τον θείο του.
Επέλεξε λοιπόν να κρυφθεί πίσω απο συγκεκριμένους υπουργούς του, όπως ο Σουφλιάς, ο Αλογοσκούφης, ο Ρουσόπουλος, η Ντόρα, ο Βουλγαράκης κι αργότερα ο Μειμαράκης προσπαθώντας να σπρώχνει το καιρό. Στην αρχή αυτο το θεωρήσαμε επικοινωνιακή τακτική-λειτούργησε μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις.
Στη συνέχεια σχεδόν όλοι, ανακαλύψαμε οτι ο πρωθυπουργός δεν είχε τίποτε να δώσει για έναν απλό λόγο: Δεν διεκδικούσε τίποτε να πάρει απο την Ιστορία, δεν τον ένοιαζε ν αφήσει το σημάδι του.
Γιατι εαν τον ενδιέφερε ν αναμετρηθεί με αξιώσεις με την Ιστορία, θα είχε εδω και πολλούς μήνες ζητήσει απο υπουργούς σαν τον Αλογοσκούφη, τον Βουλγαράκη, τον Ρουσόπουλο ακόμη και τον Σουφλιά που δήλωνε ευθαρσώς οτι η χώρα δεν έχει ανάγκη απο υπουργείο Περιβάλλοντος, να ξεκουμπισθούν. Οπως ακριβώς θα έκανε και ο θείος του.
Κάτι τέτοιο όμως προυποθέτει εσυ ο ίδιος να έχεις ένα όραμα για τον εαυτό σου και την πατρίδα σου.
Ενα όραμα, την ακεραιότητα του οποίου δεν επιτρέπεις σε καμιά λινάτσα υπουργό σου να τσαλακώσει, να την κάνει ομόλογα, οικόπεδα, συμβόλαια, προσωπικά πλούτη.
Είναι ακριβώς το όραμα-ακόμη κι αν εμπεριέχει τον όλεθρο-που δίνει σ ένα ηγέτη το πολιτικό μεγαλείο το οποίο διαχέεται σαν φωτοστέφανο πάνω του.
Ο Καραμανλής στη πραγματικότητα δεν είχε ποτέ όραμα, όνειρο για να το ζήσει.
Απ αυτή την άποψη η Νατάσα είναι πολύ πιο εντάξει με τον εαυτό της.
Η ιδια μαζί με τα χαριτωμένα παιδάκια τους, αποτελούν πλέον ότι πιο συμπαθές έχει να επιδείξει ο φοβισμένος -άρα επικίνδυνος για κάθε στραβοτιμονιά-οδηγός της χώρας.
Καλά θα κάνει να βρεθεί γρήγορα κοντά τους.
Η οικογένειά του, τον έχει πλέον περισσότερο ανάγκη απ ότι η χώρα του...
(kourdistoportocali.blogspot.com)
Κι όμως, εκείνη είχε ένα όραμα. Κατανοητό όσο κι ανθρώπινο: Να γίνει γιατρός.
Να παει ένα βήμα πιο πέρα την μικρή ιστορία της οικογένειας Παζαίτη. Μιας συνηθισμένης Ελληνικής οικογένειας απο τις χιλιάδες που η "επωνυμία" τους δεν ξεπερνάει το θρόισμα μιας γειτονιάς όπως την οριοθετούν μια ΕΒΓΑ κι ένα περίπτερο.
Εχουν γραφτεί σεντόνια ολόκληρα για την ιλιγγιώδη επιστημονική σταδιοδρομία της Νατάσσας-τα πιο πολλά χολερικά. Για την ώρα θάθελα να κρατήσω μόνο την δίψα της και την αγάπη- με μια μικρή δόση ξεπερασμένου ρομαντισμού- για την ιατρική.
Οσο πάθος και θέληση είχε η Νατάσσα να ζήσει το όνειρό της, τόσο πιο δύσκολα θα μπορούσες να διακρίνεις το όραμα του συζύγου της.
Αν την οικογένεια Παζαίτη, την ήξεραν στη γειτονιά, το όνομα του Καραμανλή ήταν γνωστό στην οικουμένη, με μια μικρή δόση υπερβολής.
Είχε βλέπεις φροντίσει ο θείος αλλά και η πλούσια οικογένεια του γι αυτό.
Ο σημερινός πρωθυπουργός μεγάλωνε συνειδητοποιώντας ότι δεν είχε όραμα-οτι κάποιος άλλος είχε προλάβει να ζήσει με βουλιμία και τα δικά του όνειρα.
Σχεδόν με το ζόρι και με πολλά γλυκά, τον έστειλαν σχολείο, στα κολλέγια, στο οικείο πλέον Τάφτς.
Οταν επέστρεψε στην Ελλάδα, ο ιδρυτής θείος τον έδωσε πακέτο στο δικηγορικό γραφείου του σπουδαίου Τρύφωνα Κουταλίδη. Εδω ο Καραμανλής, δεν ήτο απο τους πλέον φιλομαθείς ασκούμενους της Νομικής Εταιρείας. Εδειχνε να τον ελκύει περισσότερο η πολιτική, η οποία ανάμεσα στ άλλα του προσέφερε και την αγαπημένη του επιλογή ζωής: Δεν χρειαζόταν να δουλεύει και να κουράζεται-μόνο να μιλάει ωραία και να παραμυθιάζει τα πλήθη, όπως κάνουν σχεδόν όλοι οι πολιτικοί παντού στον κόσμο.
Ο Καραμανλής άφησε τη δουλειά του δικηγόρου-μερικές φωτοτυπίες πρόλαβε να βγάλει-για να πολιτευθεί.
Με την βοήθεια του Βαρβιτσιώτη και κάποιων άλλων απο τους δημογέροντες της παράταξης που τώρα κινδυνεύουν να πάνε στο Γεντικουλέ για υπόθαλψη, ο Καραμανλής έγινε βουλευτής. Ενα πρωί του χάρισαν και το κόμμα της ΝΔ, επειδή τ όνομά του ήταν το ίδιο με του θείου του που κατατρόπωνε τους αντιπάλους.
Επειδή οι Πασόκοι σαν ακρίδες κατέτρωγαν τα σπαρτά, ο Καραμανλής με τους μύδρους κατα της διαπλοκής, ένα πρωι έγινε και πρωθυπουργός.
Απλά του προέκυψε.
Πολλοί θα στοιχημάτιζαν οτι θα ήταν πιο ευτυχισμένος εαν δεν έμπλεκε σ αυτή τη περιπέτεια.
Σαν πρωθυπουργός κι έχοντας τα βλέματα ενός λαού πάνω του, εύκολα έγινε αντιληπτό-τον πήραμε χαμπάρι-οτι δεν διέθετε κάποιο ιδιαίτερο πολιτικό όραμα. Απο βαριεστημάρα μάλλον δεν υποσχέθηκε ποτέ στον εαυτό του, ούτε καν μπροστά στον καθρέφτη του, να γίνει καλύτερος απο τον θείο του.
Επέλεξε λοιπόν να κρυφθεί πίσω απο συγκεκριμένους υπουργούς του, όπως ο Σουφλιάς, ο Αλογοσκούφης, ο Ρουσόπουλος, η Ντόρα, ο Βουλγαράκης κι αργότερα ο Μειμαράκης προσπαθώντας να σπρώχνει το καιρό. Στην αρχή αυτο το θεωρήσαμε επικοινωνιακή τακτική-λειτούργησε μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις.
Στη συνέχεια σχεδόν όλοι, ανακαλύψαμε οτι ο πρωθυπουργός δεν είχε τίποτε να δώσει για έναν απλό λόγο: Δεν διεκδικούσε τίποτε να πάρει απο την Ιστορία, δεν τον ένοιαζε ν αφήσει το σημάδι του.
Γιατι εαν τον ενδιέφερε ν αναμετρηθεί με αξιώσεις με την Ιστορία, θα είχε εδω και πολλούς μήνες ζητήσει απο υπουργούς σαν τον Αλογοσκούφη, τον Βουλγαράκη, τον Ρουσόπουλο ακόμη και τον Σουφλιά που δήλωνε ευθαρσώς οτι η χώρα δεν έχει ανάγκη απο υπουργείο Περιβάλλοντος, να ξεκουμπισθούν. Οπως ακριβώς θα έκανε και ο θείος του.
Κάτι τέτοιο όμως προυποθέτει εσυ ο ίδιος να έχεις ένα όραμα για τον εαυτό σου και την πατρίδα σου.
Ενα όραμα, την ακεραιότητα του οποίου δεν επιτρέπεις σε καμιά λινάτσα υπουργό σου να τσαλακώσει, να την κάνει ομόλογα, οικόπεδα, συμβόλαια, προσωπικά πλούτη.
Είναι ακριβώς το όραμα-ακόμη κι αν εμπεριέχει τον όλεθρο-που δίνει σ ένα ηγέτη το πολιτικό μεγαλείο το οποίο διαχέεται σαν φωτοστέφανο πάνω του.
Ο Καραμανλής στη πραγματικότητα δεν είχε ποτέ όραμα, όνειρο για να το ζήσει.
Απ αυτή την άποψη η Νατάσα είναι πολύ πιο εντάξει με τον εαυτό της.
Η ιδια μαζί με τα χαριτωμένα παιδάκια τους, αποτελούν πλέον ότι πιο συμπαθές έχει να επιδείξει ο φοβισμένος -άρα επικίνδυνος για κάθε στραβοτιμονιά-οδηγός της χώρας.
Καλά θα κάνει να βρεθεί γρήγορα κοντά τους.
Η οικογένειά του, τον έχει πλέον περισσότερο ανάγκη απ ότι η χώρα του...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου