Το σκοτάδι, οι μάσκες και τα χελωνονιντζάκια

Πριν καμιά ώρα το σκοτάδι σκέπασε για τα καλά την Αθήνα. Τώρα είναι η καλύτερη στιγμή να ξεκινήσουν να τα σπάνε για ακόμα μια νύχτα. Η οργή και η εκδίκηση για τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου έχει δώσει πάσα σε όλα τα περιθωριακά στοιχεία της Ελλάδας να μολύνουν με τη παρουσία και τις πράξεις τους την αιτία για όλη αυτή την επανάσταση που γίνεται αυτές τις μέρες. Όλα τα σκουπίδια-Δον Κιχώτες της παρακμής, σπάνε ότι βρουν μπροστά τους και μπλέκονται μέσα στη μάζα ώστε να γίνονται ένα με τους πραγματικούς διαδηλωτές. Απο την άλλη η αστυνομία έχει πάρει την πιο ακραία, στιγνή και εξουσιαστική της μορφή. Αυτά τα χελωνονιτζάκια με τα κράνη, παραταγμένα με τις ασπίδες στο χέρι προκαλούν, ρίχνουν δακρυγόνα και περιμένουν τη στιγμή για τσαμπουκά. Δεν εξηγήται αλλιώς. Άμα θέλεις και έχεις όνειρο ζωής να γίνεις ΜΑΤΑΤΖΗΣ, ΖΗΤΑΣ, κάποια βίδα πρέπει να έχει ξελασκάρει. Δεν είναι τυχαίο που γι αυτές ακριβώς τις θέσεις επιλέγουν τα λεγόμενα "Άγρια Παιδιά". Ανθρώπους σκληρούς, χωρίς φόβο στο πετσί τους. Πόσο εύκολο είναι τελικά για έναν "ειδικό" φρουρό, ΜΑΤΑΤΖΗ, ΖΗΤΑ, να βγάλει προς τα έξω την αδίστακτη πλευρά του; Πόσοι απο δαύτους μπορούς να διαχειριστούν την εξουσία που τους δίνεται;