Ο Μαστοράκης και η τηλεόραση

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΑΓΡΙΟΥΣ (ΚΑΙ ΤΑ ΜΠΑΛΑΚΙΑ ΔΩΡΟ)


Ο Νίκος Μαστοράκης ειναι για την ιδιωτική τηλεόραση ότι και ο Γκράχαμ Μπελ για το τηλέφωνο. Σε μια εποχή που είχε πλήρη μεσάνυχτα η Ελλάδα απο τηλεοπτικές εκπομπές και αισθητική, ήρθε ο Μαστοράκης απο το Αμέρικα για να μας ανοίξει τα μάτια. Και όντως μας τα άνοιξε. Παρότι θεωρώ πως είναι ένας απο τους πλέον αντιπαθείς, είρωνες και συμπλεγματικούς ανθρώπους, ο Μαστοράκης έμαθε τους καναλάρχες τι θα πει ιδιωτική τηλεόραση. 


Όλα αυτά στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Απο τότε έχουν περάσει 20 χρόνια. Ο Μαστοράκης μεγάλωσε. Όταν καβατζάρεις τα 70 είναι καλό να βγαίνεις στη σύνταξη και να δείνεις απλόχερα συμβουλές στους νέους ανθρώπους. Πριν λίγες μέρες διάβαζα συνέντευξη του Μαστοράκη στην οποία βγάζει σχεδόν όλους τους παρουσιαστές ανίκανους. Ξεχνά όμως πως η εποχή άλλαξε. Μέσα στα είκοσι και βάλε χρόνια της ιδιωτικής τηλεόρασης έχουν αλλάξει πολλά πράγματα. 


Φύτρωσαν καμιά δεκαριά τηλεοπτικοί σταθμοί, το ίντερνετ μπήκε για τα καλά στη ζωή μας και πλέον η τηλεόραση δεν έχει την αξία και τη αίγλη του παρελθόντος. Παρόλα αυτά επιβιώνει σε αντίθεση με εφημερίδες και περιοδικά που ζουν στιγμές απαξίωσης. 


Νίκο Μαστοράκη ακόμα και εσυ να αναλάμβανες το πρωινό της Μενεγάκη, δεν επρόκειτο να έκανες κάτι καλύτερο μέσα σε δυο εβδομάδες ώστε να το φέρεις πρώτο. Οι εποχές άλλαξαν. Οι άνθρωποι βέβαια που διοικούν τις τηλεοράσεις και πέρνουν σημαντικές αποφάσεις είναι περίπου στην ηλικία σου. Και αυτό είναι το κακό. Πρέπει να μυρίζουμε και να ακολουθούμε το ρεύμα της εποχής. Ίσως η τηλεόραση έχει ανάγκη απο ανανέωση, απο καινούργια πρόσωπα. Άν παρατηρήσεις, οι περισσότεροι τηλεαστέρες βγαίνουν στο γυαλί είκοσι χρόνια και βάλε. Βαρεθήκαμε να τους βλέπουμε.


Α και κάτι άλλο. Μπορεί ο Γκράχαμ Μπελ να ανακάλυψε το τηλέφωνο, κάποιος άλλος όμως ανακάλυψε το I Phone. Το πιασες το υπονοούμενο;