Οι νταβατζήδες της τσέπης μας!

ΑΛΛΟΥ ΤΥΠΟΥ< ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟΙ! ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΟΙ ΚΑΙ ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΤΟΥΣ

Αυτό και αν είναι μαζοχισμός. Ενώ ξέρουμε πως πάμε στο στόμα του Λύκου, αντί να φρενάρουμε λιγάκι, πέφτουμε αμέσως πάνω στη μουσούδα του. Και μιλάμε για τα νυχτερινά μαγαζιά της παραλιακής που απ'ότι φαίνεται οι ιδιοκτήτες τους έχουν φάει τόσο ήλιο που δεν ξέρουν τι ζητάνε. Η ειρωνεία της υπόθεσης είναι πως όλοι εμείς που μας αρέσει το έξω, πάμε τα σαββατόβραδα σαν τις σαρδέλες, περίμένουμε να μας κάνει την τιμή ο κάθε πορτιέρης να περάσουμε, να βρούμε αν είμαστε ακόμα πιο τυχεροί ένα τραπέζι, πάγκο, καρεκλίτσα (λες και είμαστε τα λιγούρια) και να πιούμε ένα ποτό που θα το πληρώσουμε βαπορίσιο. Αυτά, λίγο πολύ, είναι γνωστά. Το παρανοϊκό του θέματος είναι πως παρότι γνωρίζεις την λογική σειρά των παραπάνω και την εξελιξή τους, πας και το κάνεις. Με λίγα λόγια πας γυρεύοντας και μετά κλαίγεσαι και στέλνεις mail στα blog ότι βγήκες στην παραλιακή, έκανες τρεις ώρες να φτάσεις, πλήρωσες το πάρκινγκ γιατί δεν βρήκες θέση, ενώ στη συνέχεια ή έφαγες πόρτα και έφυγες σαν βρεγμένο γατί ή πλήρωσες το ποτό για υγρό χρυσάφι. Πόσο τρόμπας μπορεί να είσαι δηλαδή; Πόσο γιούχου είμαστε όλοι μας;