ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ, ΟΧΙ ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ!
Σιγά-σιγά, το επάγγελμα της δημοσιογραφίας, αργοπεθαίνει. Με ιλλιγιώδη όμως ταχύτητα, οι εκδοτικές εταιρίες (βλέπε Περιοδικά και Εφημερίδες), απολύουν κόσμο, μειώνουν badjet, εξασφαλίζοντας έτσι περισσότερα λεφτά στο ταμείο και παράλληλα το χαμόγελο του αφεντικού, που μέχρι πρότινος δεν έλεγε ούτε καλημέρα στους εργαζόμενους. Δεν υπάρχει ψωμί στο επάγγελμα τούτη τη περίοδο. Ειδικά στο χώρο της έντυπης δημοσιογραφίας. Η τηλεόραση είναι άλλο καπέλο. Η πρόσβαση όμως σ'αυτή είναι δέκα φορές δυσκολότερη. Επικρατούν βλέπεις περισσότερο οι μίνι φούστες, συνοδευόμενες απο έκφυλες ρεπόρτερ (μοντέλα, αργόσχολες, πρώην μπαργούμαν, καμία σχέση με το επάγγελμα), οι λεγόμενες αδυναμίες των καναλαρχών και των μεγαλοδημοσιογράφων-στελεχών. Μόνο αν έχεις γερό δόντι ή κάποιο άλλο "χάρισμα", καταφένρεις να επιβιώσεις και (το πιο σημαντικό) να εξελιχθείς στο χώρο της δημοσιογραφίας. Διαφορετικά, παραμένεις στάσιμος και πεταμένος σε μια γωνία, σαν πεινασμένο αδέσποτο. Με λίγα λόγια αν αγαπάς πραγματικά τις λέξεις, το γράψιμο και τη δημοσιογραφία, είναι προτιμότερο να βγάζεις τα προς το ζην με κάποιο άλλο επάγγελμα και να αφιερώσεις ένα μεγάλο κόμματι του ελεύθερου χρόνου στη συγγραφή ενός βιβλίου ή ακόμα και στη δημιουργία ενός αξιόλογου μπλογκ. Η δημοσιογραφία προυποθέτει ελεύθερο πνεύμα, έμπνευση και καθαρό μυαλό. Τρια πράγματα που τις περισσότερες φορές ευνουχίζονται απο τους ίδιους τους εργοδότες στα περιοδικά και τις εφημερίδες. Αποτέλεσμα: Να γίνεις ένας απλός διεκπεραιωτής, που γράφει ότι του λένε χωρίς να σκέφτεται. Σκέτη απελπισία με λίγα λόγια. Η δημοσιογραφία δεν είναι δουλειά. Είναι ένα ατελείωτο ταξίδι απο εικόνες, χρώματα, συναισθήματα.
2 σχόλια:
o χώρος έχει απαξιωθεί απο τους ίδιους τους δημοσιογράφους. Γιατί δημοσιογράφος δηλώνει και αυτός που γράφει στο Hello και στο ciao τι έκανε ο κούγιας στη μύκονο, δημοσιογράφος δηλώνει και ο πρετεντέρης, δημοσιογράφος δηλώνει και ενας, άσημος πολλές φορές, ρεπόρτερ που μετά απο έρευνα αποκαλύπτει ενα σκάνδαλο ή μια έρευνα, δημοσιογράφος δηλώνει και ο Λιάγκας, δημοσιογράφος όμως είναι και ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, ο Φρέντυ Γερμανός, ά και μη ξεχαστώ, δημοσιογράφοι δηλώνουν και ο ρουσσόπουλος, ο Πάνος Παναγιωτόπουλος και πολλοί άλλοι. Δημοσιογράφοι είναι ελάχιστοι πλέον και οι υπόλοιποι μην κλαίτε. 5 στο πολιτικό, 5 στο γενικό, 5 στο δικαστικό, 10 στο αθλητικό, 5-6 στο οικονομικό, 5-6 στο lifestyle με καλή πέννα. όλοι οι άλλοι είναι ή υπάλληλοι-εκτελεστές (κυρίως υψηλόμισθοι), διεκπεραιωτές απλά (οπότε και πολλά παίρνουν με το να γράφουν πως τα πέρασε ο κούγιας και με ποιόν τα έχει η γερμανού), καλές πέννες (10-20 το πολύ) οι οποίοι δε παίρνουν αυτά που αξίζουν.
Βάλτε λοιπόν τάξη σε όλο αυτό το σκηνικό, σεβαστείτε και ορίστε τη λέξη δημοσιογράφος γιατί για μένα η γενικότητα δημοσιογράφος, είναι σα να λέω "παράνομος". Γιατι και ο φοροφυγάς, και ο εγκληματίας και ο έμπορος ναρκωτικών και ο καταχρεωμένος στη φυλακή, όλοι παράνομοι είναι. Δεν είναι όλοι οι ίδιοι, δεν είναι όλες οι παρανομίες ίδιες, και βέβαια δεν είναι δημοσιογράφοι όλοι.
Θα συμφωνήσω πώς ο χώρος έχει απαξιωθεί απο τους ίδιους. ΔΕΝ γίνεται να δηλώνεις δημοσιογράφος και ταυτόχρονα συναδελφος ενός ανθρώπου που κάνει ρεπορτάζ, ερευνά κ.ο.κ. Προσωπικά έχω σταματήσει εδώ και χ΄ρονια να δηλώνω δημοσιογράφος και αρκούμαι στο απλό, χωρίς.. glam αλλά πολύ πιο έντιμο "κειμενογράφος". Γιατι στην τελική αυτό κάνω: Γράφω κείμενα (περιοδικατζού είμαι για να έχεις μια εικόνα) ανάλογα με αυτά που θέλει ΟΧΙ το αφεντικό (εκδότης ή ιδιοκτήτης επιχείρησης) αλλά το εμπορικό τμήμα και οι δδιαφημιζόμενοι για τον εξής απλούστατο λόγο. Από πού "έρχεται" ο μισθός μας; Απο τα διαφημιστικά έσοδα.
Τα περιοδικά τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει πολυσελιδα, κομψά δελτία τύπου, είναι ΟΛΑ ίδια (αφού ο στόχος = αύξηση διαφημισιτκών εσόδων για να πηγαίνει καλά το μαγαζί, είναι κοινός) διαφοροποιούνται μόνο στο lay out (Για να μην μπερδεύεται και ο αναγνώστης δηλαδή) και αυτό είναι όλο. Όσοι απο εμάς γουστάρουν... έχει καλώς, παραμένουν και κοιτάνε να γράφουν όσο το δυνατόν πιο "εξυπνα" δελτία τύπου ή να κατεβάσουν και 2 ιδέες για promo θεματολογία του πελατολογίου. Όσοι δεν το αντέχουν... μην νομίζουν ότι και σε άλλα ΜΜΕ υπάρχει διαφορά:
- Στις πολιτικές εφημερίδες ακολουθείς την γραμμή του ιδιοκτήτη ο οποίος ανάλογα με το τί.. δουλίτσες έχει με την εξουσία πότε χαιδεύει, πότε χτυπάει.
- Στην τηλεόραση αν καταφέρεις ποτέ να μπείς έχεις τις εξής ενναλακτικές:
α. Διαμόνιος ρεπόρτερ κουτσομπολίστικης εκπομπής (έχει το fun του, και μη γελάσετε, έχει και τον ανταγωνισμό του. Σφάζονται τα παιδιά για μια αποκλειστική δήλωση της λαίδης
β. ταλαίπωρος ρεπόρτερ δελτίου ειδήσεων όπου το φιλέτο ρεπορτάζ στο τσιμπάει ο προιστάμενος και εσυ τρέχεις στο ελεύθερο και κάνεις θέματα τύπου "πόσο πήγε σήμερα ο οβελίας"
γ. ρεπορτερ εκπομπής. Ασχολιαστες οι πρωινές ενημερωτικές και καλά, αν σου κάτσει και μπείς σε μια εκπομπή έρευνας είσαι ευτυχισμένος άνθρωπος (εγώ θα ήμουν, ίσως κάποιος άλλος όχι είναι ανάλογο με το τι ζητάει από τη ζωή του ο καθένας)
δ. γραφιάς σε περιοδικό και να εξαρτάται η θέση σου ΟΧΙ απο την ικανότητά σου αυτή καθεαυτή αλλά αν το εμπορικό τμήμα έπιασε τον μηνιαίο στόχο, αν ήρθαν λεφτά απο την διαφημιστική αγορά κ.ο.κ
Συνάδελφοι (γραφιάδες, κειμενογράφοι, δημοσιογράφοι όπως αυτοπροσδιορίζεται ο καθένας) η δουλειά μας έχει αλλάξει. Όσα ίσχυαν την δεκαετία του 90 (που ξεκίνησα εγώ θαμπωμένη από την έκρηξη του lifestyle και ημίτρελη απο όλες τις νέες προσλαμβάνουσες) δεν ισχύουν σε καμία περίπτωση τώρα. Λειτουργεί αλλιώς το κόλπο, οι εταιρείες εχουν ολες προσανατολιστεί στις.. δεξιές σελίδες (που είναι οι καταχωρήσεις) και δεν δίνουν σημασία στις αριστερές (ύλη) και όλο το παιχνίδι πλέον το κρατάνε στα χέρια τους άλλοι
Δημοσίευση σχολίου